Сәлем бердік! Сізге ақыл айтудан аулақпын. "Біреуге ақыл айту - оңай, өзіңді өзің тану - қиын" дейді, сізді сабырға шақырар едім. Өз басыма түспеген соң, бәлкім жаныңызды түсінбейтін де болармын, дегенімен сабырлылықтың түбі жеңетіні ләзім.
Енеңіз намыз оқиды, әрі сабырсыз... болып тұрады. Бәлкім кінәні өзіңізден іздеп көрерсіз? Мүмкін, ісіңіз олақтау, яки олардың заңына кереғар шығар, не де болса енеңізбен ашық сөйлесіп көріңіз. "Жылы-жылы сөйлесең жылан да інінен шығады" дейді, бәлкім ол жалғыз ұлын сізден қызғанатын болар. Қанша айтқанымен ол кісі сіздің күйеуіңіздің анасы емес пе, сізді жақтырмай отырса да анаңыздай сыйлаңыз. Әрдайым күліп жүріңіз, өз-өзіңізге қарап, таза жүріңіз, көңілдірек болыңыз, қабағыңыз шытылмасын.
Тірліктен шаршау заңды да шығар, бірақ бәрібір бітпейтін жұмыс емес пе, бөлек тұрасыңыз да сол тірліктен қаша алмайсыз.
Ажырасу жақсы емес, оны ойға алудың өзі күнә. Адамның ойы орындалатын қасиет. Қайынсіңліңізді ұнатпасаңыз да шыдаңыз, ертең кететін, ол да бір үйдің түтінін түтетіп отыратын жан. Қазір түсінбесе, ертең түсінеді. Шыдаңыз, бәрінен де шаңырағыңыздың шайқалуына жол бермеңіз.
Расында да ойлап қараңыз, сіз жаман дегеніңізбен сізге ешкім де жақсы енесін әкеліп бермесі анық. Ауылға кете қалған күнде де "қайтып келген қыз жаман" деген сөзге жамалар едіңіз. Кетсеңіз де, кетпесеңіз де көретініңіз осы, яғни, Алланың сынауы бұл.
Құрбыларыңыздың болуы міндетті емес, сіз онсызда жеңіске жетесіз! Себебі, сіз -әйелсіз, АНА бақытына ие әйелсіз! Ғажап емес пе , иә? Бұл бақытқа жете алмай жүрген қаншама жан бар десеңізші...
Сізге сабырлылық тілеймін!
