38 жасыма дейін руын білмейтін қазақты бір рет көрдім, көрмегендерім баршылық шығар. Жаңағы қазақтың руын білмегеніне қатты ренжідім. Ол сорлы қазақ тілін түсінетін, бірақ сөйлей алмайтын. 6 ай бірге жұмыс істедік, танымасам да атасының телефонын алып сөйлестім, әңгімеміз кәдімгі қазақша боқтық болды. Бірақ сол балаға қазақша үйреттім. Атасы кейіннен кешірім сұрап рахметін айтты. Ол кісіге анайы сөз айтқаныма өзім де налитынмын, кейіннен түсіністік қой. Ал жалпы руға келсек, Сіз сұрақ ты дұрыс қоймай тұрсыз. Руыңды білесің ба десе кім болса да ренжиді ғой, жеті атасын сұрау керек. Баяғыда бір қырғыз қазақтар жеті атасын біледі дейді, сол рас па ,сен білесің ба деген. Мен білемін дедім. Ал айта ғой дейді ана бәтшағар. Содан ауылдағы шалдардың атын тізіп қырыққа апардым, 15 республиканың түкпір-түкпірінен жиналған солдаттардың ауыздары ашылап қалған, бәрін қалай жаттап аласыңдар деп. Бірақ қазір мен 17-ші атама дейін білемін. Бізді бөлетін рушылдық емес менің ойымша. Дүние жүзінің ғалымдары қызығады біздің, ҚАЗАҚтың асыл қанына. "Жеті атасын білмеген..............."-деп аталарымыз бекер айтпаған ғой.
