1) Сізге есею керек, екі бала асырап отырсаңыз да ол сіздің есейгеніңізді білдірмейді, саналылық керек. Айтып отырған әңгімеңізге қарап өміріңіз осы уақытқа дейін тек ойын сияқты жеңіл қабылдап өткізген сияқтысыз.
2) Әр жасаған ісіңіздің соңғы түйінін қабылдай алмасаңыз ол істі жасаудың қажеті жоқ еді ( ол қызбен бару да өз шешіміңіз,соңғы нәтижесі үйленумен аяқталды; оған үйлену де өз шешіміңіз, бала кімнен екенін тексеру де өз шешіміңіз).
3) СІзді бала кімнен екенін тексеруге итермелеген не себеп, мүмкін шынында әйеліңізді кінәлі екенін көрсету арқылы айқай шуы көп отбасылық өмірден өзіңіз сүттен ақ судан таза "жертва" болып шыққыңыз келген болар. Ал шындықты білген кезде тым ауыр тиген болар.
4) Адамды адам алдаған жақсы емес әрине, бірақ өмірде тең -теңімен дейді. Ниетің қандай сондай адам саған жолығады дейді. Яғни жас кезіңізде сіз де ол қызды сүйем күйем бірге боламыз деп алдап жүрген болуыңыз мүмкін. Соңында ол қыз сізден пысығырақ болып сізді алдап кеткен.
5) Отбасының мәселесін шыртқа шағармай өзара отырып сөйлесіп шешкен дұрыс деп ойлаймын.
6) Бұл оқиғада екеуіңіз де кінәлісіздер:
а) сезімнің жетегінде кеткен
б) отбасы құруға салғырт қараған
в) құрған отбасыны сақтауға , араларыңыздағы сыйластықты арттыра алмаған жағдайларға.
