Линда апай маған:
"Ештеңеден үміт күтпеген жақсы.
Сонда ешқашан көңілің қалмайды" - деді.
Бірақ көңілің қалғаннан гөрі ештеңеден
үміттене алмаған тіпті де жаман нәрсе емес пе? (Люси Мод Монтгомери. "Жасыл шатырдағы Энн")
Әлденеден (әлдекімнен) неғұрлым көп үміт күтсең, соғұрлым көңілің қатты қалатыны рас па? Солай екен деп көңілің қалмау үшін ештеңеден үміттенбеген дұрыс па?