Кейде өмірден түңіліп кетемін. Бір қиындықтан құтылғанда екіншісі жағама жармасып тағы бірі балағымнан тартады. Осындай кезде көзіме ыстық жас келіп, ыршып өтіп кетеді. Басымдағы қиындықты, ішкімді сырымды айтарымды білмеймін. Ешкімге тірі адам баласына сенбеймін. Біреулер ішкі сырын анасымен(жақындарымен) бөліседі. Ал,мен болсам... Жан досым деп есептейтің ақ қағазға мұңымды шағамын! Әрине ол маған тіл қатпағанмен, түбінде қиындықтарды жеңіп шығатынымды, өмір жолдары соқпақты оны ізгілік жеңетінін үйретті.
Ішкі сырың ішіңде қалмасын! Сырыңызды кімге айтасыз?
