Өмірдің мәні неде? Мен өмірімнің мақсатын қалай таба аламын? Мен қандай парыздарды орындауым керек? Өміріме разы болу үшін мен не істеуім керек? Ұзақ уақыт бойы құны кетпес игі істерді жасауға менің қабілетім бар ма? Көптеген адамдар өмірдің мәні жайлы үнемі ойланып жүреді. Олар бұрынғы өміріне қарап, сол кездегі қарым-қатынастарының неліктен бұзылғанын түсінбейді. Сонымен бірге олар өздері аңсаған табыстарға жеткеннен кейін неліктен риза болмайтынын (бос сезінетінін) білмейді. Бір бейсбол шебері атақты болып, оның суреті әйгілі спортшылардың қатарына қойылыпты. Адамдар одан: «Сіз осы маңсабыңызды бастамастан бұрын біреудің сізге не айтқанын қалар едіңіз?» деп сұрапты. Жаңағы әйгілі бейсболшы: «Сол кезде біреу маған: «Жоғарыға ұмтылып, биікке жеткеннен кейін сол жерде ештеңе таппайсың» деп атса-ау, шіркін!» депті. Мақсаттардың көбісі оларға бірнеше жылдан кейін қол жеткізген соң түкке тұрмайтын болып шығады.
Біздің гуманисттік қоғамымызда адамдар өмірдің мәнін таппақшы болып, көптеген мақсаттарға қол жеткізгісі келеді. Адамдардың қалаулары әр түрлі болады: кәсіпкерлік табысқа жету, байлыққа ие болу, адамдармен жақсы қарым-қатынаста болу, жыныстық қатынастан ләззат алу, ойын-сауықтан қуаныш іздеу, басқаларға игі істер жасау т.б. Осының барлығына қол жеткізген адамдар кейін өздерінің бос сезінгендерін жасырмай айтады. Осындай адамдар өздерінің қаңырап түрған жүректерін ештеңе толтыра алмайтындай сезінеді.
Киелі жазбадағы Уағыздаушы кітабының авторы осы сезімді: «Құр бекершілік! (Жеке өздігінен өмірдің) бәрі де құр бекер әрі мағынасыз!» - деп сипаттайды (Уағыздаушы 1:2). Осы кітапты жазған автордың байлығы мен даналығы ерекше зор болатын (атап айтқанда бұлары сол кездегі және қазіргі замандағы адамдардан да асып түскен). Осы адамның бірнеше жүз әйелі болған, оның сарайлары мен бақтарына басқа елдердің патшалары қызығатын, ол тамақтың ең жақсысын жеп, шараптың ең жақсысын ішетін, ойын-сауықтың ең керемет түрлерін тамашалап демалатын. Ол өз жүрегі қалаған нәрселердің барлығына жеткенін мойындады. Оның шығарған қорытындысы мынау болды: «Осы өмірдің бәрі (яғни көзімізге көрінетін осы әлемде өмір сүру) құр бекер әрі мағынасыз!». Осындай сезім неліктен пайда болады? Өйткені Құдай бізді осы өмір үшін ғана емес, сонымен бірге басқа бір ұлы мақсатты іске асыру үшін жаратты. Сүлеймен патша: «Ол (Құдай) адамның жан дүниесіне мәңгілікті сезетін түйсікті дарытты» деген. Демек біздің жүректеріміз осы өмірден кейін тағы бірдеңе бар екенін сезеді.
