19 ғасырдағы Қазақстанда қазіргі заманғы мағынадағы полиция қызметі болмаған. Дегенмен, қоғамдық тәртіпті сақтау және құқықтық мәселелерді реттеу міндетін атқарған құрылымдар мен тұлғалар болған. Солардың ішінде:
1. Би және старшындар институты:
Қазақ қоғамында билер сот билігін жүргізіп, құқықтық мәселелерді шешкен. Олар қазақтың әдет-ғұрып құқығы (шариғат және «Жеті жарғы») негізінде дауларды қарастырып, қылмыстық істерге қатысты шешімдер қабылдаған.
Старшындар (ауылдық, болыстық деңгейдегі басшылар) өз аймағында тәртіпті қадағалауға жауапты болған.
2. Хандық дәуірдегі жасаушылар:
Қазақ хандығы кезінде ханға тікелей бағынатын арнайы жасақтар болған. Олар ішкі тәртіпті бақылап, сыртқы қауіптерге қарсы әрекет еткен.
3. Ресей империясының әкімшілік-басқару жүйесі:
19 ғасырдың ортасына қарай Қазақстанның Ресей империясына қосылуына байланысты патша үкіметі аймақтық тәртіпті сақтау үшін әскери губернаторлар, уезд бастықтары, және приставтар (полиция қызметкерлеріне ұқсас шенеуніктер) тағайындады. Олар жергілікті қазақ билері мен старшындарымен бірге жұмыс істеді.
1822 жылғы «Сібір қырғыздары туралы жарғы» және 1867-1868 жылдардағы «Жетісу және Сырдария облыстарын басқару туралы ереже» бойынша болыс және ауылдық старшындар жергілікті құқық қорғау қызметін атқарған.
4. Казачество (Казак әскери жасақтары):
Ресей империясының отарлау саясаты барысында қазақ жеріне қоныстандырылған казактар әскери міндеттермен қатар, құқық қорғау қызметін де атқарған. Олар жергілікті халық арасында тәртіп орнатуға және патша үкіметінің заңдарын орындауға көмектесті.
Осылайша, 19 ғасырдағы Қазақстанда құқық қорғау және қоғамдық тәртіпті қамтамасыз ететін дәстүрлі билік өкілдері (би, старшын), Ресейдің отарлық әкімшілік аппараты және әскери құрылымдар қызмет атқарған.
