Ең алғаш ол бүлдіршінді көргенімде, былай ойлағанмын:
~ Құдай-ау, бастауыш сыныптағы балаға осынша жүк артып, өлең жаттатқызып, санасын презагрузкыға ұшырату неткен адамсыздық...аяймын Жамбылды...
Бірақ, бақылау барысында Жамбыл азаматтың қазақ жырларына, өзі шығарған (егер солай болса) өлеңдеріне құштарлығы тасып тұрғанын, шын көңілмен өз еркімен айтатынын көргенде, көңілім орнықты. Тіл-көзден сақтасын.
Жамбылдай азаматтар - Қазақстанның болашақ іргетасын қалар азаматтар!!! - деп комп. алдындағы еркетотай, сауатсыз азаматтарға ренішімді білдіргім келіп тұрғаны...
