Аллах Тағала бiзге ақыл, сенiм, ойлауды жоғары дəрежелi жаратылыс болған соң бердi. Ал мұндай қасиет жануарларда болмайды. Бiзге иманымызды ақылымызбен қуаттап, бiр өзiне ғана, құлшылық қылу үшiн бердi. Әрдайым тəфəккүрде жүру пайғамбарымыз Мұхаммед (с.ғ.с) сүннетi. Ол дегенiмiз күнделiктi азанда ұйқыдан тұрып, шай iшiп, тамақ iшiп, кешке қайта ұйқыға жату деген емес, керiсiнше Аллах берген нығметтермен қуат алып, құлшылық қылып, еңбек етiп, жатарда бүгiн не iстедiм деп өз-өзiңе есеп берiп жату. Ал əлгiндей бiзде тузик сияқты болсақ, бiзде ақыл да, сенiм де, ойлану да болмайды деген сөз. Ақыл болмағасын иттен не айырмамыз қалады. Онда бiзде ит сияқты тек күнi бойы жатып, тек бос сөйлер едiк. Бiздiң жан-жануарлардан дəрежемiз əлдеқайда жоғары. Сондықтан бiз ойлануымыз, қиналуымыз, сыналуымыз, құлшылық етуiмiз, еңбек етуiмiз керек.
