Мысалы, кәзір жастар құдайшыл болып кеткен, құдай, өмір туралы әңгіме көп айтады,жас өмірін ойнап-күліп неге өткізбейді олар, ал үлкен жастағы зейнет жасындағы адамдар жас болғысы келеді, немере баққысы келмейді,зейнеткерлік ақысын салып алып қалаға,далаға шабадыда жүреді балаларына бергісі келмейді, дәрігерге қараламын, көзіме оперция жасатамын деп өз өздерін қинап жүреді, олар енді бір аяғы көрде бір аяғы жерде қалған өмірін балаларына, немере, шөберелеріне неге арнамайды, намазға жығылып Аллаға бір табан жақындау үлкендердің міндеті емес пе, неге тәубе еткісі келмейді. Осылардың бәрі өз орнымен болса адам азбас еді, кім біледі?Меніңше, бұрынғы өнегелі, қазыналы қариялар жоғалған.
