Мен отбасын құру керек дегенмен келіспеймін. Қазірден бастап сізді сыйламаса, кейін үйленген соң не болады?! Бүгін аузынан ақ ит кіріп, көк ит шықса, ертең күйеуі болдым екен деп "сіз - біз" десіп сыйлай қала ма?! Ұзақ уақыт жүрдім екен деп міндетті түрде тұрмысқа шығу керек деп ойлаймын. Жақсылап ой елегінен өткізіп көріңіз. Жігітіңіздің сізге деген қарым-қатынасы неге өзгеріп кетті? Соның себебін табуға тырысып көріңіз. Ғашықтықтың, албырт сезімнің ұшқыны әлсірегенде екі адамды бір-біріне деген бауыр басу, рухани жақындық, өзара сыйластық дегендер ажыратпай ұстап тұрады. Кейін отбасы болғанда да, махаббаттан гөрі сыйластық пен төзім басты рөл атқарады деп ойлаймын. Егер қазірден бастап қашып кеткіңіз келсе, онда қалған өміріңізді бірге өткізудің қажеті бар ма?! Егер жай ғана екеуара түсініспестік болса, келісіп, сөйлесіп шешуге болар. Бірақ өзіңізді сыйламаған адамды өмірлік серік етуге бел байлау - үлкен тәуекел деп ойлаймын. Әдетте ұрсыса беретін жұптарға мына сөзі айта беретін едім (бір жерден оқығам):
- Түсінесің бе? Біз үнемі ұрсысамыз. Үнемі... Демек, бірге бола алмаймыз ғой? Солай ма?
- Саған шие ұнай ма?
- Иә...
- Оны жегенде сүйегін алып тастайсың ба?
- Иә, әрине...
- Махаббат та дәл сондай. Өзің жақсы көрмейтін сүйекті алып таста, бірақ шиені жақсы көре бер.
Бірақ сізге жалпы шиенің дәмі ұнамай кеткен сияқты....