Жаратқан жазған өмірде жалғыздық жаман екен ғой.
Мен өмірде шаршадым барінен. бауырымда, туғанымда,жұмысымда, оқыған дипломымда, қатысатын ағайында,анамда жоқ. жалғыздық жанымды жегідей жеді? енді барар жерім, басар тауым жоқ. мына тығырықтан қалай шықсам болады екен. жағдайымды ешкімге айтқым келмейді? күнім жылаумен өтуде. пенсионер акем бар,құдайға шүкір. соның пенсиясымен отырық, акемде қашанғы отырар дейсін, не істерімді білмей жүрм сол?