Барлығымызда кейде жаңа өмірге өмір баспалдақтарын басып, түбегейлі өзге әлемге түскіміз келеді. Бұл ойдың түйіні: бұрынғы өмірді ұмытып, болашақпен өмір сүру шығар деп те топшыладым. Неге екені белгісіз өткен өмір, адамдар 180 градусқа өзгеруге аяқтан шалады. Әлсіздік болар десем, олай емес секілді. Тек барлығы: қоршаған орта, адамдар артта қалған қателіктерді еске түсіреді де тұрады. Жанымдағы ыстық пен суықты бірге көріп жүрген бауырларым, көріскенде көзімен сүзісіп өтетін адамдар- барлығының мен туралы пікірі өзгеріп, жолдас болғанына жетпейді! Әрине, барлығымен дос болу да әбестік... Дос таңдай білу де өнер. Адам қоршаған ортаны өзгерту үшін алдымен өзін өзгерту керек деп жатады. Алланың ақ жолына түстім, барлығын ой елегінен өткіземін. Өзімнің өзгергенімді іштей байқаймын. Бірақ бір адамға жаман көрінсен сол күйі қалады деген ой мазалап қояр емес. Бір сынған шыңы, бастапқы су жаңа күйіне келе алмайды!!! Адамның ойы өзгеруі мүмкін бе? Өзгелердің ойымен өмір сүрмеу керек деп жатады. Бірақ мен бауырларымның пікірі дұрыс екеніне көзім жетті. Жаңа өмір бастау үшін не керек өзі?
