Оте уялшакпын ба, туйыкпын ба... Кобiнесе жалгыз калганды унатам. Тыныш болмеде кiтап окып, музыка тын,дап ойланып отырганды жаксы коремiн. Кейде автобуска мiне калганда қасыңда отырган адам созге тартып ,оз озiнен сойлеп кетедi. Ал мен ондай емеспiн бiрiншi болып ешкiмдi созге тарта алмаймын. Iшiмнен бiр дауыс токта деп туратын сиякты. Уйге коп конактар келсе де (арасында жiгiт болса) болмемнен уялып шыкпай калатын адетiм бар кей кездерi. Оқуда да сол жагдай, бiрак менiн, бакытыма карай группада ул бала жок. Мамам "адам жабайы болдын ба" деп урсып жур сонгы кездерi. Копшiлiкпен қалай тез тiл табысып кетуге болады? Озiме сенiмдi болып, адамдармен араласып, сiн,iсiп кету ушiн не iстеуiм керек? Қыскасы мен озгергiм келедi.
