Біржақты ғана пікір білдіремін. Таяқтың екі ұша бар ғой, сондықтан менің пікіріме қарама-қайшы да ойлар бар.
Менің ойымша, ренжіткенді еске сақтау қасиеті, ол кішкентай кездегі көңілде қалған жағымсыз оқиғалардың әсері болуы мүмкін.
Адамның барлығы бірдей емес және әркімнің жеке бас қасиетіне түсіністікпен қарау жақсы нәтиже береді. Мәселе мынада, адам адамды тани алмағандықтан, түсінбеушіліктер туындайды. Қарайық, психологияда адамның оншақты темпераменттік қасиеті бар. Ол қаннан қанға, ұрпақтан ұрпаққа берілетін қасиет. Ол ешқашан өзгермейді, тек аздап мінезге сай бейімделуі мүмкін. Міне, маған біздің халықтың болмаса да тек жақсыны көргісі келетіні ұнамайды. Мысалы, әкесі баласының кемшілігін көргісі келмейді. Бұл баланың психологиялық дискомфортқа ұшырауына алып келеді. Өмірде жалғыз ақиқат бар делік. 1+1=2 болуы керек, ал кейбір адамдар 1+1=5 болғанын қалайды, көп бағалап адамды жүктеп тастайды, нәтижесінде ойдағыдай нәтиже шықпай, конфликт болады. Немесе, 1+1=0 етіп тастайды, ол кезде бала шыдамай жарылады) Табиғи құбылыс, табиғи әділі ол 1+1=2 ғой, сондықтан оған түсінушілікпен қарау керек. Жалғыз бала емес, кез-келген адамның басындағы жағдай.
Егер, Сіз адамның қандай темпераментте екенін, қандай характерлі екенін бірнеше рет көргеннен бірден анализдей алсаңыз, ол адамға тиісінше қатынасар едіңіз. Ол екі адамның арасындағы тамаша қатынасқа айналады деген ойдамын. Нәтижесінде, реніш аз болады. Келіспеген жағдайда, конфликт, ренішсіз де шешу жолы бар. Құда да тыныш, құдағи да тыныш. Өмір бір-ақ рет берілетін қысқа ғұмыр. Бүгін бар адам, ертең жоқ. Сондықтан, сіз-біз десіп өткенге не жетсін.
