Көл басында отырған адамның назары бір итке ауады. Қатты шөлдеген жануар суға жақындап келеді де артқа шегініп, қаша жөнеледі. Оның бұл қылығына түсінбеген адам сәлден кейін барып ғана істің мәнін ұғындай болады. Сөйтсе, ит көлдің жағасына жақындап келіп су ішпек болғанда, өз бейнесінен қорқып қашып кетеді екен. Бірақ, соңында шыдамы таусылған ит судың ортасына секіріп шөлін қандырады. Мұны ұзақтан бақылап отырған адам былай деп ой түйеді:
- Адамның алдына қойған арман - мақсаттарына көбінесе қорқақтығы тосқауыл болады. Оны аттап өте алса, мұратына жетеді.
