ҚАМАР СҰЛУ (үзінді) Жіңішке сымға тартқан әні қандай, Балауыз балбыраған тәні қандай. Ақыл-ой, мінез, көрж түгел келіп, Толықсып толып тұрған сәні қандай. Еріткен іші-бауырыңды көзі қандай, Бал тамған майда бұлбұл сөзі қандай. Жұп-жұмсақ, бып-биязы ішке кіріп, Жайтаңдап жан күйдірген кезі қандай! Күлгенде көзіңді алып, кірсіз тісі, Қайнамас оны көріп кімнің іші? Алмас қалыш жүзіндей аударылған, Сүйгізіп көлеңкесін әрбір ісі. 2 Нұрлы жүз жан-жағына сәуле шашып, Бойының мінсіздігі онан асып. Өзгеден сып-сыпайы һәм сүйкімді, Ең арты жүрсе-дағы аяқ басып. Толған ай шілдедегі жалт-жұлт еткен, Мұбада көрген кісі қиыр шеттен. Көлеңкесі күйдіріп күні-түні, Есінен екі-үш айда әзер кеткен. Талайы бозбаланың болған ғашық Уай шіркін! Болсайшы деп бізге нәсіп. Егер де Қамарменен тіл қағысса, Құдай ұрып жым болар қара басып.
