Қайрат Рысқулбековты анасының жоқтауы:
Желтоқсаннның шыдадың
Толғағына, қарағым.
Арман, арман, арман көп...
Аытылар теңеу қалған жоқ
Қысқа ғұмыр сүрсең де,
Таң қалдырған қарағым!
Алатауға абиыр,
Алып берген қарағым!
Ерлік жолын халқыңа
Салып берген қарағым!
Қазағың, Қайрат, ел болар
Алты алаш басы бірігіп,
Қайтейін, балам, ғаріп боп,
Жатқан жерін жарық боп,
Бақұл бол, бақұл, әй, көкем,
Тәубе, тәубе, тәубе етем!
Ербол Сыпатаевты анасының жоқтауы:
Әлді-әлді, ақ көкем,
Жер бесікке жат көкем,
Аямаған қыршының,
Заман беті қатты екен.
Кімнен болды ажалың,
Кімнен болды азабың,
Езілген мынабауырымды
Қалай ғана жазамын,
Алтын баулы ақ сұнқар
Енді қайтып келер ме?!
Мәңгі шөккен қара нар,
Енді қайтып тұрар ма?!
Шейіт болған көкешім,
Басын маған бұрар ма?!
Жоқтау болды бар жырым,
Жоқтау болды бар әнім,
Осы болды тағдырың,
Елің іздеп жатқанда,
Тәубе деймің, қарағым,
Тәубе дәймін, қарағым!
Марқұм Ләззат Асанованы анасының жоқтауы:
Мынау неткен зар заман,
Жүректіге тар заман,
Сені әлтірген дұшпанға,
Зауал келсін алладан.
Асыл едін мыс болдың,
Қарағым көрген түс болдың,
Ізің жатыр, өзің жоқ,
Бейнең бар да, көзің жоқ.
Қайдасың, қайда, қарағым.
Сәбира Мұхаметжанованы анасының жоқтауы:
Бұлдыр да бұлдыр, бұлдыр күн
Қан жылатқан құрғыр күн
Медет болмай алладан,
Қызығымды жалмаған
Тұнжыраған тұлдыр күн,
Ақбілектей сүйрігім,
Алаштан озған жүйрігім,
Алтын діңгек қазығым,
Аққудай аппақ нәзігім
Сәбирам опат болған күн.
