Бұрын маған біреу бірдеңе десе, үндемей отыра беруші едім, қазір бір сөз айтса, он сөз қайтарамын, кейде вообще сөйлемей-ақ қоя салам, осы әдетім өзіме вообще ұнамай жүр...(headbang) Маған ешкімнің сөзі ұнамайды, анау бір бағдарлама бар еді ғой, НАША РАША деген, сондағы Михалыч сияқты ішімнен сөз қайтарып отырығм келеді..(( Кейде булығып, бар ойымды айтып-айтып тастаймын,ренжітіп қоямын, сосын айтқаныма өкініп, өз ісіме өкпелеп жылағым келеді...Менің пиғылым, маған ешкім сөйлемей-ақ, өз жөнімен жүре жіберсе деймін, өзіммен-өзім болғым келеді, сондай возраст па, и сосын менің жанымда ебіл-дебілі шығып әңгіме өсек айтып отырғанды көрсем, бір алыс жаққа кетіп қалғым келеді...осы әдетім мені тұйықтыққа жібереді ма деп қорқамын...((( Жақсы көруден гөрі, жек көру сезімі басым болып барады..((( Тез өкпелеп қаламын, тез өкпелетіп, ренжітіп аламын...(((( қалай құтыламын? Қашан бітеді екен осы..((((( қалай өзгере алам
