Қазақтың сөздік қоры өте бай. Әр сөздің кем дегенде бір-екіден синонимі бар десем, қателеспеспін..! Бірақ өкініштісі, қоғамдық орындарда, жолда, жұмыста үлкен жастағы ағайлар мен апайлардың, ата-әжелердің бірдеңенің жөнін сұрап шақырғанда қымсынбастан "Әй, қыз!" немесе "Қарындас" дейтіндері ерсі естіледі. Өзіңіз ойлап көріңізші, 60-тағы атаға 16-дағы қыз қалай қарындас болады?! Сондай-ақ біреудің әлпештеп өсірген "ботақанын" біреудің "әй, қыз" деуге қандай қақысы бар?! Осындайда қалқам деген сөздің орны ерекше емес пе?