мен шынымды айтсам, қатты ашуланған кезімде, намазды тастап кетем,құранды мүлдем ашпайм, Құран -қасиеттіғой,бірақ если смотреть в реалность олда бір жапырақ қағаздан істелген кітап,қадімгі кітап,
адам ашу үстінде не істемейді,мен өзім ашуланып тұрм , одан сайын асқындырып алармын,деп қорқам. мысалы ол кітапты жыртып тастасам ашу үстінде, ол кітап жоқ мен қасиеттімін,деп менен қашпайдығой,сол бойы жыртылып қалады,солай ма,солай (яғни жанды емес).Бұл жай мысал,басымннан өткен нәрсе емес,құдай сақтасын, кейде осылай түскен иманымды,каждый раз көтеруден шаршадым.... өзім ашулы тұрғанда ,қайдан бей-жай отыра қалып кітап оқисың түсінбейм соны
Бұрындары да Пайғамбарымыз(с.а.у.) әркез сұраған ғой,сіздер неден шаршадыңдар? Намаз оқудан ба? деп. Сонда сахабалар, жок,біз түскен иманды қайта көтеруден шаршадық депті.
Riddle_Girl
пікір
