Алла тағала жер ғаламшарына Күнді жаратады сол кезде күн:
-Құдай мен шыға алмайм - диді, Құдай:
- Сен шығуың керек, неге шықпайсын?-диді, Күн:
-Егер мен шықсам пенделер (адамдар) мені құдай деп маған табынады, мен оны қаламайм-дит, Алла тағалы :
-Сен жалғыз шықпайсын сенің қасыңа ай-ды жіберем - деді, Күн:
-Жоқ шықпайм - деп қарсыласып тұрып алат. Сосын Алла тағала періштегілерге былай диді:
-Періштелер мына күнді қинап шығарың-деп бұйрық берет. Сосын періштелер таң ерте күнді шынжырлап қинап шығарат оған көнбеген күн қызарып кетет. (соо үшін күп қызарып шығат). Содан күн өз жұмысына қанағат еттіп қуанып жүрет, күн батқысы келмейт. Сосын Алла тағала періштелерге :
-Күнді қалай болмасада батырың қинап болсада - деп бұйрық берет. Күн кеткісі келмейт (себебі жерге жарық берген ұнаған ед) Періштелер күнді қайтадан шынжырлап, қинап алым кетеді сосын күн қызарып кетеді екен.
Сол үшін күн қызарып шығып, қызарып батат.
