Қиын жағдай. Бірін бірі сүйді деп ойласақ, ажыраспаған әйеліне обал емес пе? Ол да біреудің мәпелеп өсірген баласы болар, дұрысы жігіт жауапкершіліктің бәрін апаңызға жүктеп қоймай өзі көтерсін. Қолымен істегенді мойнымен көтерсін, мұндай жігіттер ез келеді ғой, ертең тағы біреуге ғашық болып қалып "ойбай, я умераю!" деп тағы дәрі ішіп жүрмесіне кім кепіл? Ол шын сүйсе ата-анасын көндіріп бұрынғы әйелінің де тілін тапқан болар еді, бәрімен келісіп, тығырықтан шығар жол табар еді. Біреудің бақытын бұзғандай болса сіздің апаңызғада дұрыс болмас еді. Ол жігіт әйелін қанша жек көрсе де, ол оның заңды әйелі, көз жасына қалмасын. Ол апаңызды неге алдайды? Апаңыз қанша жақсы көрсе де соңында махаббат қалады, дұрысы сол жігітпен ашық әңгімеге барғаны жөн, "ибаййй жақсы көреді екен" деееп жаны аши берсе ол да бір күні мойнына мініп алар. Сәл қиыншылық үшін өлімге баратын жігіттен не күтуге болады? Оның басындағы қиыншылық пен бақытсыздығына сіздің апаңыз кінәлі емес "әркімнің тағдыры өз қолында", жігіт болса еріксіз үйленуге неге көнеді? Соған қарағанда мұнда бір шикілік бар сияқты.... Жалпы, сүйді-күйді үйленсін деп көзді жұма қараған дұрыс емес, арада сәби барын ұмытпасын, әкесіз өскені үшін оның обалы кімге? Апаңыз да бала-шағасын әкесіз өсіргісі келмейтін шығар. Бұл жерде махаббаттан гөрі ертеңгі өмірін, болашағын ойласын, өздерінің ақымақтығынан зардап шегетін адамдарды ойласын........