Мен мектеп оқып жүргенде тұйық болатынмын.Ешкіммен көп сөйлеспейтінмін.Содан өзіме уәде бердім кейін ЖОО ға түскен кезде түзелем дедім.Алайда бұл мінезімнен әлі арыла алар емеспін.өзімді қоғамға қажетсіз ретінде сезінем.Үнемі жалғызбын, жұмыста, уйде, оқуда. Адамдармен араласқым келеді. Адамдар маған келіп сөйлескенде, артық ешнәрсе айтпасамда, кейбірі сенде адамдарды өзіңнен алыс ұстайтын эмоция барын айтады. Білмейм не істерімді. Ата анам бар бауырларым бар. Бірақ үнемі өзімді жалғыз сезінемін.
