Бүгін әріптестерімнің бәрі қорқынышты түс көргенін айтып келді. Мен де түс көрдім. Бәлкім, күнде көретін шығармын, бірақ есімде қалмайды. Алда келе жатқан көктемнің (бізде күн жылып кетті) әсері ме, бұрын ғашық болған адамымды көріппін. Түсімде көрмесем, сондай мөлдір, нәзік сезімнің, ондай адамның болғанын да, тіпті оның атын да, түрін де ұмыта бастаппын. /Ұмыттың дегеніңмен, өткен-кеткеннің бәрі миыңның бір қыртысында, жадыңның бір қабаттарында сақталатын сияқты/. Түсімде... оған әлі ғашық екенмін деймін, оны көргенде дәл бұрынғыша қуанып, өзімді себепсізден-себепсіз бақытты сезініп, өз-өзімнен күле бергім келеді. Түсімде... ол әлі үйленбеген екен. Құдай оған да, маған да қайта таңдау жасауға мүмкіндік беріпті деймін. Бірақ ұйықтап жатсам да, оның үйленіп кететінін біліп жатырмын. Оған деген ғашықтық сезіммен қатар, өзегімді ащы өкініш өртеп барады. Сонда да "Құдай тағы бір мүмкіндік берді ғой, енді сенен айырылмаймын" деймін. Түсімде... оның есімін қайталап айта беріппін, оянып кетсем, есімін атап жатыр екенмін.
Толығырақ: https://massaget.kz/blogs/4782/
