Гүлбаһрамның айтуына қарағанда, Сәкен Қызылордада, Ташкентте түрғанда және Алматыға келгесін де ақындардың, сөз білетін адамдардың жатқа айтатын өлеңдерін, қызықты әңгімелерін жалықпай тыңдап, ерінбей жазып алып отырған. Фольклор, әдебиет нұсқаларын өзі оқытқан студенттер арқылы да жинатады. Ташкентте Әбубәкір Диваевпен әлденеше рет кездесіп, одан да көптеген материал алған көрінеді. 1930 жылы Қоянды жәрмеңкесінде бір айдай жатып, сол жерге жиналған ақын, әншілерден көптеген өлең-жыр жазып алған.
Осындай ұқыпты зерттеу жұмысының нәтижесінде 1931 жылы "Қазақ әдебиетінің нұсқалары" атты бір том жинақты, 1933 жылы бір том "Батырлар жырының" жинағын, 1934 жылы Алтынсариннің өлеңдер жинағын, 1935 жылы Ақан сері, Ақмола ақындардың өлеңдерін, "Ләйлі-Мәжнүн" поэмасын бастырпды. Ал негізгі зерттеу еңбегі 1932 жылы "Қазақ әдебиеті" деген атпен қалың бір том кітап болып басылады.
1933 жылы "Альбатрос", "Қызыл ат" поэмаларын, жылы "Социалистан" атты өлеңдер жинағын шығарды. Ол өзі көрген, өзі араласқан өмірден елес беретін "Біздің тұрмыс", "Сол жылдарда", "Дауыл алдында", "Жемістер" атты роман, повестерін жазуға кіріседі, олардың бірқатар тарауы газет, журналдарда, түрлі жинақтарда жарияланды.
"Айша" атты повесі 1935 жылы жеке кітап болып шығады. "Қызыл сұңқарлар" пьесасын бүтіндей жөндеп, қайта жазып, ол Қазақтың мемлекеттік драма театрында қойылады. "Тар жол, тайғақ кешу" толықтырылып, 1936 жылы қайта басылды. Ал Сәкеннің бірқатар шығармасы (1927-1937 жылдар арасында) "Атаман Анненковтың азап вагонында", "Тар жолдан" (үзінді), "Советстан", "Көкшетау", "Айша", "Қызыл ат", "Жемістер" және тағы басқасы орыс тілінде басылып шықты.
1936 жылы партия мен үкімет Сәкеннің зор еңбегін айрықша бағалап, Еңбек Қызыл Ту орденімен марапаттады. Ақынның әдебиеттегі еңбегінің жиырма жылдығын бүкіл Қазақстан жұртшылығы болып тойлады. Алайда бір жылдан кейін оның өмірі түбегейлі өзгерді...
Әрі қарай оқу: https://sputniknews.kz/spravka/20190708/10861330/Qazaq-qyrgyz-emes-Tungysh-premer-Saken-Seyfullin-zhayly-qyzyqty-derekter.html
