Сәлеметсіздерме?! Менің жасым 18де жігітім өзімнен 5 жас үлкен. Жүріп жүргенімізге 1жылдың шамасы болып қалды. Жақында ата анама жігітім жайлы айтып бердім. Жігітімнің отбасы намазхан, және оралмандар еді. Мен де биыл өз қалауыммен намаз бастадым. Себебі оқудағы құрбым намазхан еді. Жігітім оқымаған адам. Бірақ екеуіміз жақсы тіл табыса аламыз. Анам мен әпкеме түсіндіруге тырыстым мені тыңдамайды да. Оларды жаман демеймін. Бірақ біздің отбасыда намаз бастаған адам мен ғана. Мен оған сенемін ол мені бақытты ете алатынына. Бірақ ата анам менің ол жігітпен жүргенімді қаламайды. Анамды түсінем мен үшін уайымдайды. Жақында маған әпкем хабарласып сол жігітті таңда немесе мені ұмыт деді. (Әпкем тұрмыс құрмаған. Жасы 26да. Карьера қуып жүр.) Осы жағдайдан соң не істерімді білмей қалдым. Мен оны қатты жақсы көремін . Ол Алматыда мен басқа қалада оқу оқимын. Ол айтады ата анаңның айтқаны дұрыс, олардан асып кете алмаймыз деп, бірақ екі жаққа кетуіміз қиындап кетті. Бұл менің өмірімдегі 2ші жігіт. Біріншісін де анамның айтуымен айырылысқан болатынмын. Әпкеме сол хабарласқаннан соң қойдым дедім бәрін, қанша дегенмен бауырым артық қой. Бірақ ол жігітпен әлі сөйлесіп жүрмін. Өтінемін кеңес беріңіздерші анам мен әпкеме қалай түсіндіремін! !! Жазда Алматыға да жібермеймін дейді. Онымен сөйлесіп жүргенімді білмейді.
