Осы кезде ұлы ақын, қазақ ағарту саласының басты өкілдерінің бірі Абай атамыздың өлеңін жаза кеткенді жөн көрдім.
Ғашықтың тілі — тілсіз -тіл
Ғашықтың тілі — тілсіз -тіл,
Көзбен көр де, ішпен біл.
Сүйісер жастар қате етпес,
Мейлің илан, мейлің күл.
Ол тілге едік ондайлы,
Қарыпсыз біліп сондайды,
Біліп-ақ, ұғып қоюшы ек,
Енді ішіме қонбайды.
Яғни ендігі харакет тек ағайыңыз жақтан болғаны абзалырақ. Қойылған сұрақтарыма жауап жазғаныңызға көптен - көп рахмет. Белгілі бір пікір айтпас бұрын нақты жағдай қандай екенін білгім келген.
Барлығын айта келе тағы да бір өлеңді қалдыруды ұйғардым:
Сағаттың шықылдағы емес ермек
Сағаттың шықылдағы емес ермек,
Ћәмиша өмір өтпек — ол білдірмек.
Бір минут бір кісінің өміріне ұқсас,
Өтті, өлді, тағдыр жоқ қайта келмек.
Сағаттың өзі — ұры шықылдаған,
Өмірді білдірмеген, күнде ұрлаған.
Тиянақ жоқ, тұрлау жоқ, келді, кетті,
Қайта айналмас, бұрылмас бұлдыр заман.
Өткен өмір белгісі — осы сыбдыр,
Көңілді күнде сындыр, әлде тындыр.
Ақыл анық байқаған қылығыңды,
Қу шыққансып қарасып босқа бұлдыр.
Күн жайылып ай болды, он екі ай — жыл,
Жыл жайылып, қартайтып қылғаны — бұл.
Сүйенген, сенген дәурен жалған болса,
Жалғаны жоқ бір тәңірім, кеңшілік қыл.
Барлығына да уақыт емші. Тек ұшқын сезім болмаса дағы.
Лесбеков_Досхан
пікір
