Мен қиналып жүрмін. Осы жерге жазайын ба, жазбайын ба деп. Көп ойландым, тұрмыс құрғалы 4 жыл болды. 1 ұл 1 қызымыз бар. Күйеуіммен ажырасқым келеді, бірақ балаларды обал. Не істеймін білмеймін. Кенестеріңіз ой пікірлеріңіз болса. Жақындарыма ешкімге айтқым келмейді. Әке шешесімен бірге тұрамыз, арамыз суыған. постоянно урыс керис ,шаршап кеттим , озимди бакыттымын Куйеуиммен бакыттымын Деп айта алмаймын, ешкандай внимание жок, кушактамайды да, суймейдиде.озим кушактап суйейн Деп конилин ауласам, кашады. Билмимин алдында 1-2 рет баска кыздармен сойлесетинин байкагам ватсаптан, бирак коз жумдым, осы жолы бирге жатпай койды вообще , екеумиз сойлесе же алмаймыз жеке отырып , ман бермей Койш Деп кетип калады, жап жас болып арамыз осындай , Ертен 10-15 жылдан Кейн не болады? Мен , Мени суймейтин, сыйламайтын адаммен бирге омир сургим келмейди..аке шешесин кабагына карап келем , сыйлаймын, шелест жек корип турады Мени , илик издеп тисип отырады , шагыстырады, арамызга туседи ,куйеуимнин акшасыда устамаймын, керек емес, сондада жактырмай отырады Мени , неге? Не ушин? Тусинбимин, озинин баласынын да кишимин, менимен кундер боп журеди , акыл токтататын жастагы киси,