Тəнім өлер,ал ақылым мен жаным өлмейді деген сияқты ғой. Мысалы,біреуге айтқан оның ақылы,оның жанының мейірімділігі адамдардың есінде болады,солай деп ойлайм
Мен ол тəнге теңегені, менікі ол жанға теңегені. Адамның жаны мəңгілік өмір сүреді яғни менікі. Ад мен тəн ол қара жерде қалады. Осы жерден жан мен тəннің байланысы тоқталады. Бұл өлең жолдары тұнып тұрған философия.
Адамнан жаны шыққан кезде, тәні қалады. Ол қара жерде шіриді. Ал жан мәңгі. Яғни ақырет бар, өлгеннен соң өмір бар екенін айтып жатыр. Мен (жан) өлмейді деп жатыр. Ал менікі (тән) өлсе (адам қайтыс болса), оған бекі дейді, яғни оған көндігу керек дейді. Ал қайтыс болу жоқ болу емес. Басқа бір шумақтарда "мені" мен "менікінің" айырылғанын, өлді деп ат қойыпты өңкей білмес" деген.
Менікі - тән қалауы.
Тән қалауы ешқашан бітпейді, өмір сүру үшін қажеттілігін ғана орындап, жан қалауын жаса (мейірімділік, қайырымдылық, қамқорлық) деп отыр. Менікі өлсе де, мен ешқашан өлмейді дейді менің түсінігім бойынша.