Ол өз сеніміңе байланысты, егер сенетін болсаң таға бер (өз-өзіңе деген сенімділігіңді арттырады, көп көмектеседі), сенбейтін болсаң тағып керек емес (жоққа сенушілік), қысқасы бәрі өз қолыңда
тұмарды тағып жүргенде өзіңді үнемі сол тұмардың қорғауында сезінесің, яғни сүренің, яғни құдайдың салып қойған сөздерінің. демек екеуі де бір зат емес пе, екеуі де сол 1 құдай, басқа емес. Бір қарағанда тұмарға сеніп жүргендей көрінгенмен шынында тұмарға емес тұмардағы сүреге қарайсыңғо, яғни Құдайға. Бәрібір бір зат айыбы жоқ сияқты. бірақ тақпай ақ қойған жөн сияқты.
Мысалы ұлы соғысқа кетіп бара жатқанда əкесі оған естелік ретінде пышақ беред. Сүтіп ұлы үнемі пышаққа қараған кезде пышақ жайлы емес ойлайтыны, оның аржағында əкесі жайлы ой жатыр. Бастысы пышақ емес, ол тек жалғауыш аражіп қана. Маған осылай көрінед