Ия бұл өмiр сынақ. Кейде сондай сынаулар келедi, төтеп беругеде шамаң жетпейдi, жығыласың, өзiңдi тастайсың. Керектi адамыңнан айырылу, жоғалту, мейлi сүйгенiң болсын, мейлi бауырың. Сондай жағдайда басыңды қайда соғарыңды бiлмей дал боласың. Не iстерiңдi бiлмей кәдiмгiдей мандраж боласың. Өмiр сүре бересiң ешқандай мағына жоқ, бұл қасiреттердiң соңы жоқ секiлдi, кәдiмгiдей өлгiң келедi. Қолыңнан ештеңе келмейдi не уже кеш, не ешқандай мүмкiндiк, таңдау жоқ. Ойланасың қай жерден қателестiм, за что мне все это деп налыйсың. Ештеңе көмек бере алмайды не ақша, не қыздар, не алькоголдiк iшiмдiктер. Жүрегiмнiң түбiнде жазылмас жара, өкiнiш, қайғы, қателiк, ыза, үлкен әлем жатыр. Жан дүниемде болып жатқан жағдайды, жан баласына айтпағанмын, тек Аллаhқа ғана аян. Ешкiмдi кiнәләмаймын Аллаhтыда, адамдарды да, саясаттыда, тек өзiмдi. Бұлай жалғаса берсе өзiңдi жеп, жоқ болып кетерiң анық. Мұндай жағдайдайларда не iстеу қажет өзi? Ең оңай жолы өлу секiлдi, бiрақ ол әлсiздiк мен әлсiз болғым келмейдi. Тағы бiр жағы күнә, Аллаh берген өмiрдi сүруге мәжбүрмiз және тек қара басты ойлағанда болмас. Не үшiн Аллаh менi мұндай жолмен сынап жатыр деймiн, сынасын жоқшылықпен, есек болып жұмыс жасасаңда күнiңдi көрерсiң. Жүректi, сезiмдi, адамдық қасиеттi ортаға салып сынаған өте ауыр болады екен. Аллаh адамға өзi көтере алмайтын сынақты бермейдi дейдi, бiрақ менде жүрегiм еттен жаралған пендемiн ғой, көтере алады деп өзi жаратқан құлын езiп тастауғада болмайтын шығар...?
