Қазақтардың көшіп-қонуы Укаша Ата оқиғасына байланысты. Укаша Ата Пайғамбарымыз (с.ғ.с) дүниеден өтерде арқасындағы мөрін сүйіп қалу үшін, бұрын өзіме тиген қамшыңыздың есесін қайтарамын, арқаңызға қамшы ұрамын деп жұртты алдайды. Төрт шардияр, Пайғамбарымыздың жарлары, сүйікті қыздары, сахабалары бәрі-бәрі Укшаның райынан қайтуы үшін жеке-жеке өтініш айтады. Укаша (р.ғ.) ешкімді тыңдамайды. Сол кезде оны бәрі жабылып қарғайды. Укаша (р.ғ.) дегеніне жетіп қасиетті мөрді сүйеді. Мөрдің себебінен көп қасиетке ие болады. Бірақ әлгі қарғыстың себебінен өзі де, жұрты да (яғни біздер, қазақтар) қаңғыбас болған деп айтылады аңызда. Бұл жай аңыз емес, шындыққа құрылған әңгіме. Укаша Пайғамбарымыздың (с.ғ.с.) оққағары болған. Араб жеріне түркі жұртынан барған. Түркіше есімі - Ақкөсе, арабтар тілі келмей Ғакаша деп кеткен. Пайғамберымыздың (с.ғ.с.) тапсырмасымен кейін өз еліне келіп дін жайған, шәйіт болған. Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) не тілейсің дегенде, Сіздің жаныңызда жатсам деген. Тілегі қабыл болып, басы Пайғамбарымыздың (с.ғ.с.) қасында жерленіп, денесі Қазақ жерінде қалған. Бұл ақпараттың дені бізге аңыз түрінде жеткен.
