Серік Абас-шахтың желідегі жазбасы:
"Баяғыдай емес, аптамыз күн сияқты өте шығып, күніміз сағат сияқты зырлап кетіп барады. Жас келген соң, уақыт жылдамдығын осылай сезінетін шығармыз деп қоятынмын. Сөйтсем, жиырмаға толмаған жастар да осыны айтады. Не болып барады? Бұрынырақта бір басылымнан көзім шалған-ды. Сонда, жүз жыл бұрынғы тәулік пен бүгінгі тәулік өлшемін салыстыруға болмайды, кейінгісі кәдімгідей қысқарды деп жазған еді. Нақтырақ айтсақ, уақыт қысқарып жатыр. Яғни, күнтізбенің ұзақтығы мен нақты уақыттың ұзақтығын салыстырсақ, әр тәуліктен алты сағат “жоғалтып” отырмыз. Сандырақ болып көрінуі мүмкін, қазақшалап айтсақ: қазір әр тәулікте 24 сағат емес, 18 сағат. Мұны, қандай өлшем екенін білмеймін.
Мүмкін, біздің санамыздан бөлек өлшем бар шығар?
Бірақ, осы әңгіме құлаққа кіретін сияқты. Өз басым, уақыттың зәрулігін анық сеземін. Бұрын екі күнде жасайтын жұмысыма үш күнде әрең үлгеремін. Бұрын түске дейін қиратып тастайын жұмысымды тапжылмай отырсам да түскі асқа дейін аяқтай алмаймын.
Күн сайын алты сағат жоғалтатымызға сене бастадым.
Сонда қалай? Жылына үш ай уақытымызды "ұрлатып" жатырмыз ба?"
Мүмкін бұл кісі айтқандай шынымен де тылсым құбылыс шығар.... Мүмкін өткен ғасырларда да адамның бәрі осындай қалыптан тыс уақыт жылдамдығын сезінген болар... Мүмкін уақыттың өз қалауына бой бермей зымырап өтіп жатқанын мойындағысы келмейтін дәрменсіз пенденің өмір шындығын жоққа шығаруынан туындаған ой шығар... Кім білсін?!