Батыстан Иммануил Кант, ал Шығыстан Махатма Ганди ұнайды. Кантттың "Мәңгілік бейбітшілік" деген еңбегі мен Гандидің "Менің өмірім" атты кітабы маған ерекше әсер етті. Канттың Жер бетінің мәңгі бейбіт болуын қалауы утопиялық түсінік болса да, соның жолын қарастырып, өзінше соғысты болдырмаудың амалын іздеген талпынысын жоғары бағалаймын. Гандиді көптеген адамдар философқа жатқызбауы да мүмкін. Бірақ "Қанға қан" деген идеяны адамзаттың санасынан өшіріп, барлық адам атаулыға мейіріммен қарауға насихаттауы да оның қарапайым саясаткер ғана емес, өте жоғары деңгейдегі ойшыл екенін дәлелдейді деп ойлаймын.