0 дауыс
1.3k көрілді
Пәк қыз.(Мұқағали Мақатаев)

Қараңғы, тыныштық өңгерген,
Екеуміз мекендеген кеш.
Сен шықтың арғылау бөлмеден,
Бұл жолы киіммен емес…

Жалаңаш ақ денең көрінді,
Көзге от тамызған елес.
Еріксіз сілекей төгілді,
Бұл жолы ауыздан емес…

Сезімге өртендік сан ыстық,
Махаббат тұрыстық емес.
Екеуміз бір талай алыстық,
Бұл жолы ұрысып емес…

Басқаша біз кеттік білемін,
Басқаша жолменен дөңес.
Қаттырақ ұрғылап жібердім
Бұл жолы қолыммен емес…

Кеудеме кеудеңмен тайқыдың,
Ләзәтқа берілдік елес.
Ып-ыстық екенін байқадым,
Бұл жолы ерніңнің емес…

Қалайша көндің сен таңқалдым,
Қылығың өзіңнен егеш.
Пәктігін, пәктігін аңғардым,
Бұл жолы сөзіңнің емес!!!

2 жауап

+3 дауыс
Фариза Оңғарсынова, Әйелдің монлогы:

    Сенің от құшағыңда
     дүниені ұмытып талқысыдым.
     Жүрегімді өртеді жан ыстығың.
     Мынау байтақ әлемде тек екеуіміз
     жүргендейміз айналып ғарышты мың.
     Көзімді ашсам, шырын сәт көзден ұшып
     кететіндей жанарды тарс жұмдым.
     Сен аймалап алқындың,
     одан сайын есімді шығардың да,
     мен балқыдым көміліп қылаң нұрға.
     Жақсы сөздің барлығын саған айттым,
     ішімнен бе, әлде үн шығардым ба...
     Сен жанымда жүрдің де
                                                    жанарымды толтырдың жылылыққа
                                                    (жан жылуын балар ем ұлылыққа).
                                                    Тәттілігін сезіндім бұл өмірдің,
                                                    әр күніне тоймадым құнығып та.
                                                    Қайырымды да боп кеттім. Қатыгез жан
                                                    дірілдеген жүрекпен сыр ұғып па?!
                                                    Бірақ өзің айныдың.
                                                    ¥мыттың да жастықтың жұмақ күнін,
                                                сен мысқылдап, мен болсам жылап тұрдым.
                                                Өмір деген бұрқанған дарияға
                                                    бұрымымнан ұстап ап лақтырдың.
                                                    Сонда ғана есейіп, бұл жалғанда
                                                    бәрі алдамшы екенін бір-ақ білдім.
                                                    Сенің от құшағыңда
                                                    ардан аттап, қалдырдым пәктігімді,
                                                    ләззатқа батырған ақ түнімді.
                                                   Айырдым мен аяусыз енді кимес
                                                    ақ көйлекті тігілген сәтті күнгі...
                                                    .. .Мен күнәһар емеспін ар алдында,
                                                    Құдайың да кешеді тап мұңымды.
0 дауыс
Менде ана өлеңнің видеосы бар.
ХD тола ғой видеосы
...