Құр ақшаны ғана бөліп, ауылдарда алаңдар салып, жастарға допты бере салғаннан біздің футбол дамымайды. Ең бастысы шет елдерден білікті мамандар қажет. Тіптен осы жасөспірімдерді шет елдерге әсіресе бразиля, англия, голландия сияқты елдерге контрактпен жіберіп, сол жақтардағы футбол мектептеріне беру керек. Өйткені біз бұл мемелекеттерден көп қалып қойдық. Оларда футбол қатты дамыған. Біздегі жаттықтырушылар қанша күшін, тәжірибесін салып дайындағанымен, анау айтарлықтай нәтижелерге қол жеткізбейтініміз анық. Оған егемендік алғаннан кейінгі осы уақыт ішінде "жетістіктеріміз" дәлел бола алады. Содан кейін ғылыми зерттеу институттары керек. Мысалы, Қытайда қандай спорттың түрі болмасын ғылыми тұрғыдан зерттеледі. Ол дегеніміз не? Ол дегеніміз, спортқа келетін жасөспірімнің генетикасы, физикасы, қабілеттері қай спортқа сай келеді, яғни сол спорттың түріне қабылданады. Тіптен әке шешесінің физикалық қабілеттері тексеріледі. Өйткені бала өскен кезде қайткен күндеде не әкесіне, не шешесіне тартады ғой. Спортшылардың тағамдарына да аса мән берілуі қажет. Жастарға мүмкіндік беру керек деп құр ұрандай бергеннен түк шықпайды. Содан кейінгі мәселе, халықтың футболға деген қызығушылығы. Егер стандиондарда дәл қазіргідей 3000 әрі кетсе 5000 көрермен отырса, қызықты әрі тартысты футбол болады дегенге мен сенбеймін. Дегенменде қазақтанда Зидан, Шевченколар шығады деп үміттенейік.