Қазақ қыз баланы "жат жұрттық" деп мәпелеп, сыйлап өсірген ғой. Басқа ауылға, басқа руға ұзатылатын қыздың өзін "жат жұрттық" дегенде, қаны бөлек басқа ұлт кім болғаны? Жігіттеріміз шетелдік қызға үйленіп, ауылымызға балдай батып, судай сіңіп кететін келін әкеліп жатса, "жат жұрттық" жарын мұсылман етсе, салт-дәстүрімізді үйретіп қазақ етсе, халқымыздың саны бір адамға арта түседі. Мұны жігіттің еліне қосқан еңбегі деп бағалауға болады. Ал қыз бала мүлдем басқа ұлт баласының анасына айналады, жат елдің ұрпағын тәрбиелейді. Меніңше, аруларымыздың шетелдіктердің етегінен ұстап елінен ұзап кетуіне, "біздің де шетелдік қызбен үйленуіміз мүмкін ғой" деп бейжай қарай салуға болмайды. Тым консервативті көзқарас шығар, бірақ бұл ұлттың намысына саятын мәселе. Өзіміздің тепсе темір үзетін Төлегендей ұлдарымыз, жүзінен иман нұры төгілген Жібектей қыздарымыз тұрғанда басқа ұлтты қайтеміз?! Бір-бірімізді бағалай білейік!
