+1 дауыс
3.6k көрілді
Баланың жетістікке жету үшін жағдай жасау қағидалары, жолдары бар ма? Балаға қалай тәрбие беруге болады. Болашақта бір саланың білікті маманы болып, үлкен бір жетістікке жетуі үшін. Сұрақ мына мақаланы оқығаннан кейін туындап отыр.

Бала тәрбиесінде мына қателіктерді жібермеңіз.

1. Баланың тәуекелге баруына жол бермеу.

2. Бал сәл қиналса болды, көмектесуге асығып тұрамыз.

3. Өзіміз жасаған қателікті балаларымызбен бөліспейміз.

4. Молданың айтқанын істе, істегенін істеме дегендей. Өзіміз балаға айтқан кеңесті өзіміз жасамаймыз.

http://www.adme.ru/svoboda-psihologiya/7-oshibok-vospitaniya-kotorye-meshayut-detyam-dobitsya-uspeha-673155/

3 жауап

0 дауыс
 
Жақсы жауап
Балаға ең бірінші тек дұрыс тәрбие беру керек. Ол үшін отбасында ұрыс-керіс болмау керек, баланы қайта-қайта сен жақсысың дей бермеу керек. Ар-арасында ұрсып тұрған дұрыс. Кейін бекер тіл алмай бетімен кетеді. Екінші білім алуына жағдай жасау. Яғни мектепке ақша жинайма беру керек. Ақша жоқ деген әңгіме болмауы керек. Ақша жоқ деп бала барғанда мұғалімі ұрсады анау-мынау дегендей. Және бала ақша жоқ дегеннен кейін де мұғалім ұрса бергеннен кейін де жасық болып өседі, өз ойын ашық жеткізе алмайды. Үшіншіге компьютер алдында көп отырғызбау керек. Ол кейін баланың белсіздік және еш қимыл болмағандықтан бос болып өсуіне әкеледі. Төртіншіден баланы бар киім-кешегімен қамтамассыз ету. Бесіншіден бала жастайынан не көрді, өскенде соны қайталайды. Тек бәрін дұрыс жасай білейік. Бесіншім осы.
0 дауыс
Жапондықтар баланың бетінен қақпай өсіреді екен. АҚШ-та баланы кішкентай кезінен бастап бөлек бөлмесіне ұйықтатады. Германияда баланы сәби кезінен бастап тәртіпке тәрбиелейді. Ал біздің менталитетіміз басқа. Негізі тәрбиелі тәртіпті бала көп жетістікке қол жеткізеді. Сондықтан, баланы басқалардан ерекшелемей, қатаң тәртіпте өсірген дұрыс болатын сияқты.
0 дауыс

Бала тәрбиесі бесіктен

Бала өзін жақсы көргенді, өзімен ойнағанды, сөйлескенді, көңіл бөлгенді қалайды. Бұл нәрселерге аса қажеттілігі бар. Бала өзіне салқын, қабағын түйіп, дөрекі және қатты мәміледе болған үлкендердің оны жақсы көрмейтінін ойлайды және күйзеліске ұшырайды.

Балаларға тек насихат айтудың көп жағдайларда әсері болмайды. Мәселен он рет оған “Тамақтан бұрын қолыңды жу” деп айтудың орнына бір рет “Кәне екеуміз бірге қолдарымызды жуайық!” деп бірге істеу одан да әсерлі болып табылады. Оған бір нәрсені істе дегеннен кейін, ол нәрсені істеп-істемегенін қадағалау керек. Бұл қадағалау оның бұдан кейін де айтылған нәрсені орындауы үшін қажет. Оның қолынан келмейтін немесе істемейтіні мәлім болған нәрселерді айтпау керек. Олай болмаған жағдайда істеп жүрген қарапайым нәрселерді де істемейтін болады.

Шайнап берген ас болмас

Қазіргі таңда жасалып жатқан қателердің бірі жеткіншек балаларымызға жасалып жатқан мәміле. Бәрінен бұрын балаларға өз аяғына тұруды үйретуде осалдық танытудамыз. Көп отбасылар біз көп қиыншылық көрдік, баламыз таршылық көрмесін, осылар үшін тауып жатыр емеспіз бе деген сияқты желеулермен баласы не қаласа алып беруде, айтқанының бәрін орындауда, шамадан тыс қорғаштауда және еңбекке баулуда осалдық танытуда. 

Саналық тұрғыдан да, психологиялық тұрғыдан да балаға әр қалағанын алып беру, еңбексіз, машақатсыз өмірге дағдыландыру оған жақсылық емес жамандық ету болып табылады. Бүгіннің ертеңі де барын ұмытпауымыз керек. Ертеңгі әл-ауқат басқа болуы мүмкін. Әл-ауқат азаймағанымен де «шайнап берген ас болмас» деген даналық сөз бар. Дүниенің мың сан-түрлі қыры бар. Мәселен жегені алдында жемегені артында, люкс көлік, қымбат киім, яғни молшылыққа, дайынға дағдыланған бала, жоқтыққа тап болғанда, өз басынша өмір сүру қажет кезде не істейді. Жұмыс таба ала ма? Тапса да бұрынғы өмір салтын жалғастыратындай табысы бола ма?.. Осы секілді себептерге байланысты баланың әр қалаған нәрсесін алып беру және тек қана сәнді, салтанатты өмір сүруін қамтамасыз ету, еңбексіздікке әдеттендіру дұрыс емес. Өйткені бала өскенде де әр қалағанына қол жеткізе алатынын ойлап, оған ұмтыла беретін болады, ал бұл жүзеге аспай қалған кезде, қиянатқа мойын бұруы, өмірге ренжіп, қиялдары қирап ешкімді тыңдамайтын құлақсыз қырсыққа, бұзақыға айналуы мүмкін.

Бала және өтірік

Балаларыңызға ешқашан, қалжыңдап болса да өтірік айтпаңдар. Өтірік айтқаныңызды түсінген бала мұны қалыпты нәрседей қабылдап, ол да өтірік айта бастайды. Балаңыз тәртіпті, жүйелі өмірді сізден үйренеді. Ойыншықтарын орнына қоюды, киімдерін көтеруді үйретуіңіз керек. Бірақ айқайлап ұрыспастан мұны ойын халіне келтіріп атқару керек. 

Балалар көбінесе бұзықшылық жасағанда өтірік айтады. Айтқан әрбір сөзіне дереу сене салу да баланы өтірікшілікке дағдыландырады. Бала өтірік айтумен мәселенің жабылатынын, ата-ананың сол мәселе жайлы көп сұрамайтынын білсе, бұзықшылығын жалғастыра беретін болады, әрі сөздерінің арасына да көп өтіріктерді қосатын болады. Баланы ұру дұрыс емес. Бала таяқ жеуден қорқады, бірақ істейтін қылығын жасырын жасай бастайды. Мұның салдарында бала қиындықтан өтірік айтып шығуға, алдауға әдеттенеді. Көп өтірік айтуды әдеттеніп өскен балалар кейінгі кезеңдерде өз өтірігіне өзі де сенетін болады, сенімсіз тұлға ретінде қабылданады, елге масқара болады.

Баланы кішкентай кезінен бастап адалдыққа дағдыландыру керек. Өзгенің мал-мүлкін тартып алуды, өтірік айтуды, жаман, жиіркенішті қылып түсіндіру керек. Осындай тәрбиемен өсіріп, балиғат жасына толғанда бұл әдептердің ерекшеліктерін, маңыздылықтарын үйрету керек.

Аздаған кеңес

- Балаларыңыздан қайғыларыңызды, дерттеріңізді жасырыңыздар.

- Баланы жанұядан біреу ұрсып, сөгіп жатқанда, бұл ұрысқаны әділетсіздік болса да, жанұядағы басқалары баланы жақтамауы керек.

- Олардың жанында әрқашан жайдарлы, күлімдеген, жарқын жүзді болыңыз! Жабырқаулы, мұңды адамдардың жанында балалар қатты әсерленеді.

- Балаларыңызды өзгелердің жанында ұрыспаңыз! Кішкентайлардың да намысы, ренжитін өздеріне тән көңілдері бар.

- Балаларыңызға жасаған қателіктерін мойындауды үйретіңіз. Кемшіліктерін білуі және оны жасамауға тырысуы, өмірде жетістікке жету - сырларының бірі.

- Батыл мінезді болуыңыз баланы көптеген жаман әрекеттерден сақтайды.

- Балаларды ешқашан өтірікшілікпен айыптамау керек.

- Балаларыңызды бір-бірінен ешқашан бөлектемеңіз.

- Балалардың тәкаппарлануына ешқашан көз жұмбау керек.

- Балаларға өткінші емес, тұрақты тәрбие беруге тырысу керек.

- Балалардың көңілді және қуанышты болуларына тырысу керек.

 

Сілтеме: http://bilim-all.kz/article/1749

...