Қызық)Мен ондай түстерді көрмеппін.Есесіне ең қорқынышты түсім мынау болды:
Мен Қарағанды қаласына келе жатыппын.Біз машинамен келе жатыр едік,отбасымызбен.Содан жолда неге екенін білмеймін))Тоқтаппыз.Жолда сынық үй көріппіз.Сынық үйдің жанында екі төсек тұр екен деймін.Сол екі төсекте далада екі мүгедек бала жатыр екен.Мен қатты аяп кеттім.Неге далада жатыр десем,сол сынық үйдің шатыр жоқ екен.Әбден сынған екен ол үй.Оны үй деуге ле келмейді.Даладан айырмашылығы жоқ.Сол үйге кірді менің папам.Ішінде 6-бала ма,көп бала тұрады екен.Және көбісі мүгедек(Алла сақтасын)Біз барлығын ауылымызға апарып бір үйіміздің жанындағы үлкен уйді бере салыппыз.Дегенмен бір жағынан көмек болса,бір жағынан сауап қой!Содан барлығын соған көшіріппіз.Басында жалғыз деп ойласам,барлығын асырайтын кемпір(апай) бар екен.Түрін көрмедім,тек дауысын естідім.Өте қатал екен.Олар аштан-аш қалай өмір сүреді екен деп ойласам.Бірақ олардың бәәрі ап-арық деймін.Қызық,бұл қорқынышты емес сияқты,тек көрген адамға қорқынышты.Қорыққаным балалар емес,кемпір де емес,тек сол түсті көргенде жылаған едім)))(кішкентай кезімде)
