Бір бейтаныс апай кетіп бара жатыр екен, қолында ауыр 2-3 сөмкесі бар туғын, соны жанымдағы жолдасым екеуміз пакеттерін устап алдық та жарты км жердегі уйіне апарып и 5 ші қабатқа дейін көтеріп, көмектесіп жіберіскем)) Рахметін айтты
Тек үлкендерді ғана емес, сан мезет балаларды да өткізіп жібергем. Өйткені, менің байырғы жұмыс орным мектепке таяу маңда болған еді. Тисінше, бала да көп. Бір күні бағдаршамда жасыл түстің жануын күтіп тұрсам, бір орыстың 7-8 жасар қызы жүгіріп келіп, қолымнан қысып ұстап алды... Ештеңе де айтпайды қызығы. Іштей пысықтығына риза болдым. Жолдың арғы бетіне өткеннен соң: "Тетя, большой рахмет!" деп қояды өзі.
Әрйне болды. Бірде көшеде кетіп бара жатсам бір үлкенірек қолына тайақ ұстаған ер кісі тұрды. Сойтсем ол екі жанарынан айрылыпты. Машиналардан жолдың арғы бетіне өте алмай тұр екен, қолынан ұстап өткізіп мінетін автобусына мінгізіп жібіргенедім ол кісі маған рахметін айтып батасын берген болатын.
Мен қалалық қоғамдық көліктерді пайдаланбағаныма көөөөөөп жылдар болды,өзкөлігіммен,немесе қызмет көлігімен жүремін,бірақ көшеде өте алмай қиналып тұрған кәрі кісілерді немесе балаларды көрсем міндетті түрде тоқтап,көмектесіп жіберемін.Бұл менің өмірімнің тұрақты нормасы.Кейбір құрдастарым күледі,шоферім де жақтырмай қалатын кездері болады,мен не деймін:-"Мен ол кісілерге одан басқа не жақсылық істей аламын"- деймін де қоямын.