- "Біз қайдамыз, Ұлы Қазақ даласында ма? Мыналар бір-бірімен жарысып жүрген не темірлер? Ішінде кіп-кішкентай қуыршақтар отыр ма? Не болған ұлы қазақ жеріне? Біздің қазақ даласы болашақта осындай болсын деп соғыстық па? Барлық көрген қиыншылықтарымызды осы мисыздар үшін көрдік па? Байлықтарымызды өзгелерге сатуда, біздің басты құндылықтарымыз салт-дәстүрлеріміз бен дініміз жоғалыпты, ер-жігіттеріміз ұсақталып қыздардан қалып бара жатыр, қыздарымыздың ибалы мінездері мен тәтті қылықтары қайда кетті?! Ақсақал қарияларымыз жастарға үлгі-өнеге көрсетудің орнына жиналып қарты, шақмыт, нәрді ойнап жүр, әке-шешелеріміз балаларына қарауға уақыт жоқ жұмыс, жұмыс деп жүр, баяғыда біз жұмыс істемей ақ малдармен ғана күн көрдік емес пе.. Ұрпақтарымыз темір-терсекке(машина, робот, тиын, алтын т.б.), шытырлаған қағаздарға(ақша, чек, билет, куәлік т.б.), түрлі-түсті шүберектерге(киім-кешек), көк түтіндерге, ащы сусындарға, көк жәшіктерге, электр қуаттарына т.б. тәуелді болып қалыпты. Бұрынғы егіндер, көк шөптер, әсем гүлдер, саялы ағаштар қайда? Барлық жерде қоқыс, сасыған иіс! Би-шешендер, зиялы қауымдар ақша үшін ғана жүр екен? Сал-серілер, домбырашылар да ақша үшін ғана өнер көрсетеді екен? Мына жер қандай орын, түнгі клуб дей ма, анау қыз тыр-жалаңаш күйімен темірге үйкеліп тұр ма? Адамдардың барлығы тырыстырып көк шүберек(джинсы) киіп алған, қыздарым-ау мына киімдерің не мата жоқ па үстеріңе? Ех әттең, болашақ ұрпақтарымыз үмітімізді ақтамады, болашағым мұндай боларын білгенімізде жеріміз бен байлықтарымызды қиналып соғыспай-ақ қытайлар мен орыстарға бере салар едік қой. Біздің «МӘҢГІЛІК ЕЛ» боламыз деген арманымыз орындалмады. Мына тұрақта көп тұрғым келмейді, өзімнің мәңгілік мекеніме кетейін...." демейді, бір керемет болып келіп қалса бұдан да артық айтады, ойланайық бауырлар біздің еліміз тұңғиық тереңге батуда... ((қателер болса ренжімеңдер)
