Жылау еркекке тән емес. Жылау болғанда әлеуметтiк қиыншылық, проблема т.б жылау. Ал туған-туыс қайтыс болып, сол кезде жылау бөлек әңгiме. Ол кездiң өзiнде әйел адамдар сияқты жұрттың көзiнше жыламайды. Басқалай себептермен еркектiң жылауы ұят. Себебi ол ЕРКЕК. Әйел адамға қорған болып, қиындықты шешуге, бiр жолын табу басты еркектiң мiндетi. Ол кезде әйел шығар жол iздеп, еркек үйiнде жылап отырса, ол еркек емес, ез болады. Қазақтар бастарына соғыс, ашаршылық т.б қиын-қыстау күн туғанда әйелдер зар еңiреп жылап жатқанда, еркек сабырлыққа шақырып, бәрi жақсы болатынын айтып, өздерi соғысқа аттанып, немесе алыс сапарларға кеткен. Қазiргi адамдардың проблемасы 17-18 ғасырлардағы қазақ халқының еркек кiндiктерiнiң басына түскен қиындықтармен салыстыруға келмейдi. Сондықтан еркек өз абыройын түсiрмеу керек. Ал әйел адамның жылауы заңдылық. Аллах-Тағала әйелдердi сондай аса сезiмтал, бойындағыларды шығаруға, айтып тастауға бейiм етiп жаратқан.