Бұл пікірді ешкімге бағыттап отырғаным жоқ, жалпы құбылысты сипаттап отырмын:
Ең бастысы, адам жасанды қылықтан аулақ болса: өтірік қатаю, өтірік ақылды, өтірік батыр кейпіне ену,өтірік күлу, өтірік мақтану, өтірік сыпайы болу т.с.с. бұлардың бәрі жасанды қылықтар ғой?)
Басқаға келгенде, ешкімге "навязчивый" болмаса. Иә, ондайлар бар. Жеке басқа қатысты сұрақты қоя береді, қоя береді, бірақ бір тиын пайдасы жоқ сұрақтар. Басқаға ұнауға тырысып жүретіндер. Айналайын, ешқашан да басқаның көңілін әрқашан таба бермейсің дегім келеді. Себебі, әркімнің өз жақсысы, өз жаманы бар, ол сенің жақсың мен жаманыңа сәйкеспеуі мүмкін. Мәселен, киім кию стилі, өмірге деген көзқарас, қызығушылықтар, мақсат, мүдде т.с.с.
Ал, ұнау үшін бір әрекеттер жасадың делік, өмір бойы адам біреудің көңілінен шығу үшін тырысып жүрсе, оны елестетіп, жаным ашиды. Біріншіден, өзіне, екіншіден, басқаны алдап дұрыс емес тірлік жасап жүрген сияқты. Сондықтан, барлығына тіке қарай білген дұрыс шығар. Ақты ақ деп, қараны қара деп, өзіңе көптеген характер, қызығушылықтары сәйкесетін, соның нәтижесінде түсінісе алатын адам болса, жақсы емес пе. Бұл әрине менің жеке ойым. Келісу, келіспеу өз еркіңіз, және біреудің еркіне сыйластықпен қарайтынымды айтқым келеді. :)
