Орынды сұрақ. Дегенімен, өкінбеу керек. Бұл - өмір. Егер сіз сол қол жетпес аспандағы айға қол созбағаныңызда өмірдің мәнін түсінбей өтер едіңіз. Өмір сынақтан тұрады, яғни сіз бұл өмірге сыннан өту үшін келгенсіз. Өтіп қана қоймай, сол сыннан сабақ ала білуіңіз керек. Байқаңызшы, егер сіз сол қызға оп-оңай қолыңыз жеткенде қадірін білер ме едіңіз? Дегеніңіз болып, көздегеніңізге оңай жете берсеңіз өмірдің мәні де кетер еді. Қытай философы Конфуций "Ертең не болатынын алдын ала білсең, өмір сүріп не керек?" деген. Сіз өкінішіңізді "өкініш" деп емес, өмірден алған сабағым деп білгейсіз, әр қиындықтың соңында бір қуаныш болады. Оған қолыңыз жеткен жоқ, есесіне бұдан бұлай ондай жағдайды қаталамауға қабілетіңіз жетеді. Алдын ала аласыз, солай ғой?
Болмайтын нәрсеге миыңызды ашытпай, жақсы жақтарды, жақсылық жасауды ойланыңыз. Біле білсеңіз, өмір сіз ойлағандай оп-оңай емес. Оған өзіңіздің де көзіңіз жетіп жүрген болар.
Мына сұрағыңыз өмірдің бір қалтарыс тұсы ғана, әлі алдыңызда мұнанда қол жетпес, сағымдай болған асулар бар. Әр асуға жолыққан сайын осылай өкініш білдіре берсеңіз не болғаны? Жігітсіз, намысыңызды қолдан бермейтін боларсыз?!
