Менің ата-анам өмір бойы бір мектепте мұғалім болып қызмет жасаған. Тіпті бір-біріне бастық та болып көрген. Анам әкемнің қашан келіп-кететінін, неше сабақтан кейін келетінін біліп сол уақытта асын дайындап отыратын. Әкемде анамның сабақтарына көп көмектесіп қағаздарын жазып беріп жүретін. Айтылатын әңгіме қалмайды деген бос сөз, қайта ортақ әңгіме, ортақ қызығушылық болатын.
(тек маған жаман болды әкең завуч, анаң сынып жетекшісі болса, қайда барасын, бір бала болып дұрыс тентек бола да алмайсын, әзіл)