Бозторғай балапандарына ертелі-кеш жем тасып жүр еді. Күн сәскеге таянғанда ұясына жем әкелген бозторғай бір қатердің үстінен түсті. Ұзындығы сала құлаш қара шұбар жылан ұяға жақындап қалыпты. Балапандар аузын ашып, шыр-шыр етеді.
Бозторғай ұя мен жыланның аралығына келіп қонды.
- Мына сорлы қайтеді, ей?!Жан керек болса,былай тұр жолымнан,-деді жылан басын көтеріп.
-Сен менің балапандарымды жемексің,қалайша мен саған жол бермекпін?Жоқ,ол болмас
- Онда өзіңді жеймін
-Жей алмайсың
-Не дейсің?Бозторғай жыланға қыр көрсетті дегенді кім естіген?
- Кім естісе,ол естісін.Мен балаларымды тастап кете алмаймын,
одан да өзімнің өлгенім жақсы
- Онда кел бері,түс аузыма
- Аш аузыңды
Жылан аузын ашып,көзін жұмды.
Бозторғайға керегі осы еді,жыланды шап беріп екі аяғымен басынан мықтап бүріп , жерден іліп әкетті.Жылан торғайды орап алмақ болып ,жиырылып әлектеніп көріп еді,ештеңе шықпады.
Бозторғай шырқай көтеріліп,тү-у биіктен жыланды жайпақ тастың үстіне тастап жіберді.Содан соң жер бауырлай ұшып,оның парша-паршасы шықаннын көрді де, жөніне кетті.
Бозторғай бұл ерлікке балапандары үшін барған еді.(168сөз)