Ойда жоқта кездескен өзіңді ойлай, ойлай ой түбіне жетпедім. Айтшы айнам күндіз естен, түнде түстен неге ғана кетпедің? Көңілімді күн шалмай, мұң шалғанда жарылқауым жазира бақ, өзің бе әлде көктемім? Неге суықсын айтшы маған шын пейілмен ақ құсым, ақшақардан аппақпысын, періштедей пәкпісің? Көңілімнің тыныш көлін тулататын, маған келген әлде сорым, әлде тіпті бақпысын? Кім болсанда айтшы күнім, неге ғана бал шекердей, балқаймақтай сүйкімдісің, тәттісің? Бақытымсын шапағатты шақта көріскен, алма бақта алаулай өскен жүзім бе әлде, жеміс пе ең. Қарауға мүлдем көз жетпес, айтуға мүлдем сөз жетпес, сен не деген көрікті едің, келісті ең. сенсіз сәттерде жабығам, Алыстасам сағынам. Өмірдің өрі, қиындық кешу кезінде, мен сенің жанынан ғана табылам.
Ақ параққа жазып хат түрінде берген жақсы деп ойлаймын.
