Жастау кезімде бойымда бір қылжақ, біреуді сықаққа айналдыру сияқты мінез болды. Біреудің қылығы жақпаса, қызық көрінсе соны салып күлкіге айналдыра бастайтынмын. Сонда әжем марқұм:
-" Не көрінді,шайқыланбай отыр, ұят болар"-деп ұрысатын. Сонда осы шайқыланба дегені не сөз деп көп ойланатынмын. Қазақта бір "сайқымазақ"-деген сөз бар, кәдігімгі колундарды да солай атайтынымыз бар емес пе? Демек қазақшасы Күлдіргі, күлдіргіш, күлдіруші (шуть, балағур, насмешник) дегендерге келе ма қалай? Қайсысының қайсысынан шыққанын қайдам осы Сайқы мен Шайқы сөздерінің түп төркіні бір болар деймін. Бала кезімде ауылымызда жүрген жерінің бәрін әзілге бөлеп жүретін Шайқы Шері (қызық сол кісінің аты Шайқы ма болмаса Шері ме екен, қайсысы қосымшасы, қайсысы аты екенін білмейді екенмін) деген кісі болатын. Осыларға қарасам Шайқы сөзі адам атына қосарланып әзілкеш, қылжақбас, қалжыңқой деген сөздердің баламасы болады ма деймін.
