Сізге біреу рахмет айтты делік. Не деп жауап бересіз? «Оқасы жоқ» деп пе? Пәлі, оныңыз қате жауап сияқты. Дұрысы - «О не дегеніңіз!» Рас, қазір біреуге рахмет айтып, ризашылығыңды білдірсең бірдеңені бүлдіріп қойғандай жауап естисің: «Оқасы жоқ». Ой, тәйір-ай, сөз білетін қазақ қашан өзіне ілтипат танытқан адамға «оқасы жоқ» деп «опыра» тіл қатып еді?.. Оқасы жоқты аяғыңды әлдекім байқамай басып кетсе, әлдебір ісінен жазып кінәлі болып кешірім сұраса айтқаныңыз орынды. Рахметтің жауабы - «о не дегеніңіз!» немесе «жарайды», «жөн-жөн», «жақсы»,т.б. болса керек-ті. Кейде қарап отырып қайран қаласың - қазақтың бай, мазмұнды, көркем тілі неге осыншалықты калька аудармалардың қойыртпағына айналып барады деп. Мысалы, әлгі «оқасы жоғыңыз» орыстың «не за что»-сынан шыққан шата бірдеңе. «Спасибо» десең орыс «не за что» дейді. Оны біздің тілжасағыштар одырайтып «Оқасы жоқ» қылып алған. Осылайша, қазақ тілі өзінің табиғи бітімінен, тазалығынан, дәстүрінен айрылып, түсініксіз хал кешуде. Ойланып көріңізші. Мінекей: - Кешіріңіз - Оқасы жоқ! Немесе, Уақа емес! ................................................ - Рахмет! - О не дегеніңіз! Немесе, Жөн-жөн, жарайды, Тәңір жарылқасын! «Абай-ақпарат»
